درخواست طلاق بعلت مفارقت جسمانی : 

مفارت جسمانی چیست ؟

طبق ماده ۱۱۰۲ قانون مدنی همین‌که نکاح منعقد شود روابط زوجیت و حقوق و تکالیف ناشی از آن در مقابل یکدیگر برقرار می شود. 

گاهی در روابط زوجین، یکی از آنان اقدام به ترک رابطه جنسی، جداکردن بستر مشترک یا ترک منزل به دلایل مختلف می‌کند که می‌تواند با توجیه قانونی یا شرعی و یا بدون توجیه باشد. 

قانون مدنی، تعریفی از مفارقت ‌جسمانی ارائه نکرده است.

مفارقت ‌‌جسمانی به معنای ترک رابطه ‌زناشویی‌ طولانی مدت است.

شیوه درخواست طلاق بعلت مفارقت جسمانی :

از آن‌جا که اختیار طلاق با مرد است و مردان با ادای حقوق مالی به سادگی می‌توانند همسران خویش را طلاق دهند نیازی به اثبات مفارقت‌ جسمانی توسط زوجه ندارند اما در خصوص زنان وضعیت متفاوت است و عدم برقراری رابطه جنسی یکی از علل طلاق می باشد که زوجه می بایست نداشتن رابطه جنسی را ثابت کند.

 زیرا فرض بر این است که هیچ شوهری از انجام رابطه زناشویی با همسرخویش خودداری نکرده و وی را در عسر و حرج قرار نمی‌دهد و ادعای خلاف ظاهر نیازمند ارائه دلیل توسط زوجه است.  از آن‌جاکه مفارقت جسمانی در قانون ذکر نشده است  قضات هنگام حکم دادن  ممکن است استنباط‌های متفاوتی داشته باشند و آراء متفاوتی را صادر بکنند. در ادامه به راههای اثبات مفارت جسمانی  توسط زوجه می پردازیم.

راههای اثبات مفارت جسمانی  توسط زوجه یا درخواست طلاق به علت ترک رابطه جنسی:

  در برخی  از موارد پس از درخواست طلاق سلام سوی زوجه،  زوج در دادگاه حضور می یابد و اقرار می کند با همسرش رابطه جنسی ندارد که در صورت اقرار زوج به مفارقت جسمانی  وکیل زوجه باید از قاضی بخواهد در صورتجلسه  اقرار زوج را ثبت کند و در این حالت محکمه نباید به دنبال دلیل دیگری برای اثبات ادعا باشد.

 در برخی موارد دادگاه  زوجه را به منظور معاینه پرده بکارت  به پزشکی قانونی ارجاع ‌دهد اما می بایست توجه داشت از آنجا که در برخی از موارد، زوج علت عدم ارتباط جنسی را به زوجه خویش منتسب می‌کند. به طور مثال مرد عنوان می کند همسرم به دلیل ترس از بارداری یا خستگی جسمی یا اختلالات جنسی زنانه با من رابطه جنسی برقرار نمی‌کند در این موارد زوجه  و یا وکیل وی باید از دادگاه بخواهد به منظور تشخیص علت واقعی نداشتن رابطه جنسی طرفین در معیت هم به پزشکی قانونی معرفی شوند.

در  این‌گونه پرونده ها  تمسک به شهادت، به دلیل این‌که رابطه جنسی در خلوت زوجین اتفاق می افتد دشوار و بعضاً غیرممکن است. در پرونده‌هایی که طرفین در منزل جدا زندگی می‌کنند‌ یا زوج همراه با ترک‌ رابطه جنسی، منزل  مشترک را نیز ترک کرده است اثبات مفارقت جسمانی آسان‌تر است اما در بسیاری از موارد که امروزه چنین سبکی در ایران رواج داردطرفین در یک منزل زندگی می‌کنند در عین حال از همدیگر جدا هستند در این صورت اثبات ترک رابطه جنسی توسط شوهر مشکل است. 

یکی از ایراداتی که قضات در این زمینه مطرح می کنند این است که حالا که  زن با شوهر خویش  در یک محل زندگی  می کنند پس رابطه جنسی بین طرفین برقرار است. برخی از قضات معتقدند اگر زن به دلیل ترک رابطه جنسی در مضیقه و سختی قراردارد باید تمام یا لااقل بخش عمده ای از مهریه خود را ببخشید. برخی دیگر معتقدند عدم رابطه جنسی به تنهایی دلیلی برای طلاق نیست و زوجه باید ثابت کند همسرش در ترک رابطه جنسی مرتکب تقصیر شده است پس اگر رای بر الزام به تمکین علیه زوجه صادر شود در اینجا زوجه مقصر محسوب می شود و دادگاه دیگر به عدم رابطه جنسی بین طرفین توجه نمی کند. 

برخی ديگر از قضات معتقدند  عدم رابطه جنسی باید طولانی و مستمر  باشد و برخی دیگر اعتقاد دارند در کنار ترک رابطه جنسی توسط زوج می بایست زوج از پرداخت نفقه به زوجه خودداری کرده باشد که زوجه در عسر و حرج قرار گرفته باشد که چنین دیدگاهی با حق داشتن رابطه جنسی سالم در تعارض قرار دارد.

به عنوان نتیجه گیری  می بایست بیان کرد امروزه تمسک به عدم رابطه جنسی بین زوجین به عنوان دلیل طلاق مورد پذیرش قرار می گیرد اما دشواری اثبات این مساله  و حجب و حیا زن ایرانی در بیان مسائل شخصی خویش باعث گردیده است که زوجه از بیان این مساله در دادگاه شرم داشته باشد که در این صورت همراهی  وکیل متخصص حقوق خانواده  می تواند یاری گر شما در اثبات این مساله باشد.   

توصیه آخر در مورد مفارت جسمانی :

در انتهای مقاله پیشنهاد می گردد با توجه به پیچیدگی ها حقوقی در موضوع مفارت جسمانی ، حتما با یک مشاور حقوقی و یا یک وکیل خانواده مشورت نمایید .