حضانت

حضانت یعنی به سرپرستی گرفتن کودک و نگهداری او و همچنین تعلیم و تربیت فررند است و زمانی مطرح می شود که والدین در آستانه جدایی باشند و یا یکی از والدین فوت کند.

مقدمه

حتما شما هم شنیده اید یک زن و شوهری که دارای اختلاف چه کوچک یا بزرگ هستند می گویند که اگر فرزندی به دنیا بیاورید مشکلاتتان کمتر می شود!!واقعیت این است که این حرف کاملا اشتباه و آسیب زننده است هیچگونه استدلال منطقی ای در این خصوص وجود ندارد چرا که زمانی که زن و شوهری هنوز نقطه ضعف ها و نقاط،مثبت یکدیگر را درنیافته اند و هنوز آرامشی،در خانه مشترک ان ها موجود ندارد پس چگونه می توانند به فکر آرامش کودک باشند و از همه مهم تر چگونه قبل از آن که خود یاد بگیرند که با چالش های زندگی روبرو شوند پس فرزندی به دنیا بیاورند و از او اطمینان داشته باشند که سال ها بعد در دوران جوانی بتواند خشم خود را کنترل کند و تصمیمات عاقلانه بگیرد در حقیقت این تصمیم زن و شوهری که باهم سازش ندارند برای بچه دار شدن یک تصمیم فوق العاده ناصحیح است که غیر از خودشان و آن طفل معصوم باقی افراد جامعه را نیز درگیر می کند.اگر می پرسید  این تصمیم چه ربطی  به بقیه افراد دارد باید خدمتتان عرض کنم که کودکی که در یک خانواده ی پر از حاشیه و بحث و دعوا بزرگ شود یا بچه ی طلاق باشد پر از آسیب های شدید کودکی است او نحوه رفتار صحیح با دیگران را آموزش ندیده است چرا که تنها رفتارهایی که مشاهده نموده دعواهای پدر و مادر است.لجبازی های دو طرفه که در نهایت منجر به اضطراب شدید شب ادراری و حتی آسیب های مغزی به فرزند شما بشود.

بنابریان باید توجه نمود که همیشه قدیمی ها درست نمی گویند.این که می گویند که رفتارهای بزرگسالی ما آیینه رفتارهایی است که در کودکی با ما شده کاملا ریشه روانشناسی و علمی دارد.

فرزندان نوع رفتارهای والدین با همدیگر را یاد می گیرند.در مبحث حضانت معمولا با کودکانی مواجهیم که والدین آن ها در حال جدایی و طلاق هستند و درخصوص این که کودک نزد کدامشان بماند توافقی ندارند.در ادامه بیشتر و مفصل تر توضیح خوهیم داد.

تعریف حضانت :

اول آنکه  بحث حضانت در جایی بروز می نماید که یکی از والدین مخصوصا یا فوت نماید و یا والدین در آستانه جدایی باشند. پس اگر زن و شوهری باهم زندگی می کنند و فقط دارای مشکلاتی هستند هرچند این مشکلت زیاد و سنگین باشد تا زمانی که طلاق نگرفتند بحث حضانت مطرح نیست. 

بعد از طلاق است که باید تکلیف حضانت مشخص گردد. حضانت به معنی سرپرستی کودک و نگاهداری او و همچنین تعلیم و تربیت فررند است.همانطور که از معنی حضانت پیداست حضانت فقط این نیست که شما از کودکی مراقبت کنید که نهایتا در خیابان جلوی ماشین ها نپرد بلکه تعلیم و تربیت فررند و آموزش به او در خصوص نحوه زندگی و تهیه ضرورزات زندگی از جمله آب و غذا مسکن و پوشاک و درمان و آموزش در مدارس و...نگهداری کردن از او نزد خودتان در مفهوم حضانت می گنجد.

در خصوص حضانت سن بلوغ در افراد نظر گرفته می شود یا سن رشد ؟

باید بگوییم که در حقوق اسلامی علاوه بر سن بلوغ، مبحث رشد را هم داریم که بیشتر برای امور حسبی یا تعیین مجازات در قوانین جزایی کاربرد دارد. 

بلوغ در میان دختران تا ۹ سالگی و در پسران تا ۱۵ سالگی را گویند.که این سن، سن بالغ شدن شرعی و واجب شدن انجام ضروریات  برای افراد است.اما در قانون  با مفهوم دیگری هم روبرو هستیم به نام رشد که در خصوص همه جنس از انسان ها چه بانوان چه آقایان ۱۸ سال تمام است.

در خصوص حضانت در حقوق و قوانین ماو دروروایات اسلامی به سن بلوغ  توجهی ننمودند و براساس نیازهای کودک آن  را در قانون تعیین نموده اند.

یعنی ریشه روانشناسی علمی دارد.بدین صورت که حضانت دختران و پسران هردو از بدو تولد تا ۷ سالگی با مادر است پس از آن دختران از ۷ تا ۹ سال و پسران از ۷ تا ۱۵ سال، پدر عهده دار حضانت آن هاست.

از ۷ تا ۹ سالگی آیا حتما باید پدر عهده دار حضانت دختر شود با آن که دختر بالغ محسوب می گردد؟

اجباری در این خصوص نیست قاعدتا قاضی در زمان طلاق تحت شرایطی می تواند از کودک بخواهد که انتخاب کند که با کدام یک باشد و این طور نیست که قطع به یقین قاضی رای به حضانت کودک شما به پدر دهد.

حتی اگر مطابق قانون باید بعد از 7 سالگی فرزند با پدر باشد با درخواست شما جهت سلب حضانت در برخی از شعبات قضات از کودک سوال می کنند که زندگی با کدام یک را ترجیح می دهد.پاسخ کودک هر چه باشد برای قاضی الزام اور نیست.

اگر به هردلیلی یکی از والدین حضانت را نپذیرد تکلیف چیست؟

اولا که حضانت حق و تکلیف والدین است.یعنی هم حق است ونمی توان این حق را از آن ها سلب نمود و هم تکلیف است که نمی توانند از انجام آن امتناع کنند.یکی از والدین باید این مسیولیت را قبول کند و اگر هیچ کدام اهمیتی به حضانت فرزند خود ندادند قانون بر اساس سن کودک مشخص می نماید که او نزد کدام یک از والدین بماند پدرش یا مادرش.مگر عدم صلاحیت پدر و مادر مشخص باشد و این امر اثبات هم بشود که در این صورت باید برای کودک قیم تعیین نمود.

خروج از دایره حضانت:

عنایت داشته باشید که دختران از ۹ سالگی و پسران از ۱۵ سالگی از دایره حضانت خارج می شوند یعنی آن که دیگر اجیاری در ماندن نزد والدین ندارند و تصمیم آن ها می تواند این باشد که برخی روزهای هفته نزد یکی و در روزهای دیگر نزد آن یکی باشند که این تصمیم خودشان است شاید تصمیم بگیرند که فقط با یکی از آن ها زندگی کنند که طبق قانون باید از تصمیمی آن ها حمایت نمود.پس  خود می توانند انتخاب کنند که می خواهند باقی عمر خود را در کنار کدام یک از والدین زندگی را ادامه دهند.

نتیجه گیری:

حضانت یکی از موارد ومباحث مهم می باشد که والدین باید سعی نمایند با درنظر گرفتن آسایش فرزند نسبت به آن تصمیم بگیرد.درخصوص سایر نکات حضانت به دیگرمقالات سایت هم وکیل مراجعه نمایید. وکلای این مجموعه در خصوص تمام سوالات پرتکرار پاسخ های قانونی برای شما در قالب مقاله تهیه نموده اند.