دستور موقت

یکی دیگر از اقدامات تامینی که ذینفع می تواند در زمان اقامه ی دادخواست یا قبل از آن و یا تا زمانی که حکم نهایی صادر نشده درخواست کند ، درخواست دستور موقت می باشد . دستور موقت و تامین خواسته از جمله اقدامات تامینی بسیار مهم در دعاوی می باشد که شباهت ها و تفاوت هایی با یک دیگر دارند .

مقایسه ی دو اقدام تامینی دستور موقت

1)دستور موقت را می توان در تمامی خواسته ها چه زمان خواسته ی ما فعل یا ترک فعل یا مال باشد مطرح کرد پس موضوع دستور موقت می تواند یکی از این سه مورد باشد اما در حالی که در تامین خواسته موضوع صرفا توقیف مال است.

2) دستور موقت زمانی مطرح می شود که موضوع دستور با خواسته ی اصلی دعوا متفاوت باشد در حالی که در تامین خواسته موضوع دقیقا توقیف همان خواسته است مثلاً اگر علی به شاگردانش تعهد داده که به آن ها ریاضی درس بدهد بعد به تعهدات خود عمل نکند شاگردان نمی توانند با دستور موقت الزام علی را به خواسته ی اصلی که همان تعهد تدریس درس ریاضی می باشد را درخواست کنند اما شاید بتوانند دستور موقت مبنی بر منع خروج او را از کشور درخواست دهند.

3) زمان طرح دعوا در دستور موقت قبل از اقامه ی دعوا یا هم زمان با اقامه ی دعوا که در این دو مورد با تامین خواسته شباهت دارند اما درخواست دستور موقت بعد از طرح دعوا تا زمانی که حکم نهایی صادر نشده می توان مطرح کرد این در حالی است که درخواست تامین خواسته بعد از اقامه یدعوا تا حکم قطعی قابل طرح است .

تفاوت رأی قطعی با رأی نهایی در خصوص دستور موقت

رأی  قطعی رأی ای که قابل تجدید نظر خواهی نباشد رأی قطعی محسوب می شود اما ممکن است این رأی قابل فرجام خواهی باشد.

رأی نهایی رأی ای است که علاوه بر این که قابل تجدید نظر خواهی نیست قابل فرجام خواهی نیز نباشد.

4)در دستور موقت به غیر از قوانین خاص هیچ معافیتی برای پرداخت خسارت احتمالی نداریم یعنی درخواست دستور موقت در همه ی موارد (به غیر از قوانین خاص ) باید خسارت احتمالی سپرده شود . دادگاه بعد از قبول درخواست دستور موقت نوع خسارت احتمالی را که می تواند نقد یا غیر نقد ،ضمانت نامه بانکی و ... باشد را به همراه میزان و مهلت پرداخت آن را معیین می کند در حالی که در تامین خواسته  سه استثناء برای معافیت از پرداخت خسارت احتمالی معیین شده و خسارت احتمالی همیشه وجه نقد تعیین می شود.

مرجع صالح به رسیدگی درخواست دستور موقت 

5)مرجع صالح برای درخواست دستور موقت دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد این حالت در تامین خواسته هم رعایت می شود اما در درخواست دستور موقت یک استثناء به این اصل اضافه شده که اگر دادگاهی که صالح برای دستور موقت می باشد با دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد متفاوت باشد درخواست دستور موقت به دادگاهی که موضوع دستور موقت در اون واقع شده مطرح می شود .

6) بعد از درخواست تامین خواسته اصل بر این است که دادگاه بای رسیدگی به دستور موقت اولا به خوانده ابلاغ و جلسه ای تشکیل دهد و با حضور طرفین به دستور موقت رسیدگی کنند حال بعد از جلسه یا دستور موقت را قبول می کند یا آن را رد میکند اما در مواقعی که فوریت اقتضا کند به درخواست دستور موقت دادگاه حتی می تواند جلسه تشکیل ندهد از طرفین دعوت نکند حتی در ایام تعطیل و ساعات غیر اداری نیز می تواند به موضوع رسیدگی کند این در حالی است که در تامین خواسته بعد از درخواست قاضی بدون ابلاغ و تشکیل جلسه به درخواست رسیدگی می کند 

اعتراض در خصوص دستور موقت 

7)بعد از قبول دستور موقت و ابلاغ به خوانده به هیچ عنوان قابل اعتراض نمی باشد همچنین اگر درخواست دستور موقت رد بشود از طرف خواهان نیز قابل اعتراض نیست اما چه قبول و چه رد درخواست دستور موقت همراه با رأی راجع به اصل دعوا در دادگاه تجدید نظر قابل تجدید نظر خواهی می باشند این در حالی است که در تامین خواسته رد آن قاتبل اعتراض بود ولی قبول یا رد تامین خواسته قابل تجدید نظر در دادگاه تجدید نظر نمی باشد . 

توصیه ی آخر در مورد دستور موقت :

به دوستان و همران گرامی توصیه می شود که با توجه به پیچیدگی های دعاوی دیوان عدالت اداری قبل از اقدام به هر کاری با یک وکیل متخصص در این حوزه مشورد نمایید.