وظایف بیمه گر در صورت وقوع حادثه

وظیه اصلی بیمه گر پرداخت تضمینی است که در زمان عقد بیمه بر عهده وی قرار گرفته است.ممکن عقد بیمه به گونه ای تنظیم گردیده باشد که بیمه گر علاوه بر پرداخت مبلغ مورد خسارت تعهد به انجام اعمالی دیگر برای بیمه گذار را نیز به عهده گرفته باشد مانند آنکه در صورت وقوع حادثه برای اتوموبیل بیمه گذار در یان مدت شرکت بیمه وسیله نقلیه ای را در اختیار شخص بیمه گذار قرار دهد و یا در دعوی مسئولیتی که علیه او مطرح گشته از وی دفاع نماید.

میزان تعهد مالی بیمه گر

میزان تعهد مالی بیمه گر بسته به نوع بیمه متفاوت خواهد بود.در مورد بیمه های خسارت یعنی همان بیمه اموال و مسئولیت که در دیگر مقالات مورد بررسی قرار گرفته اند،تعهد بیمه گر بر اساس میزان خسارات وارده در همان زمان تعیین میگردند و محدود به همان میزان است اما در بیمه اشخاص از قبیل بیمه عمر و بیمه حوادث فرد بیمه گر باید مبلغ از پیش تعیین شده را فارغ از میزان خسارت واقعی پرداخت نماید که این مبلغ ممکن است کمتر یا بیشتر از خسارت واقعی باشد.برای اطلاع از تفاوت بیمه های خسارت و بیمه های اشخاص مقاله«عقد بیمه و انواع آن» مراجعه فرمایید.

در بیمه عمر و نقص یا شکستگی عضو، وجه پرداختی از جانب بیمه گر پس از فوت یا نقص عضو میبایست به طور قطع در زمان قرارداد بیمه بین دو طرف مشخص شود.

در قرارداد بیمه اشخاص می توان مبالغی غیر از دیه نفس یا اعضاء به عنوان تعهد بیمه گر معین نمود.در بیمه عمر مبلغ قابل پرداخت براساس توافق قراردادی و بر اساس مبلغ حق بیمه پرداختی با توافق طرفین معین میشود و می تواند کمتر یا بیشتر از دیه قانونی باشد.همین منوال در مورد بیمه های حوادث فردی و خسارات جانی نیز جاری است.

در قرارداد بیمه اشخاص می توان مبالغی غیر از مبلغ دیه نفس یا اعضاء به عنوان تعهد بیمه گر معین نمود.بنابراین در بیمه های اشخاص،برای تعیین تعهد بیمه گر باید به شرایط تعیین شده در قرارداد بیمه و میزان سرمایه مقرر در آن مراجعه کرد ولی در مورد بیمه های خسارت،قانون بیمه اصولی را برای تعیین میزان تعهدات بیمه گر در صورت بروز حادثه پیش بینی نموده است.

پرداخت مبلغ تعهد شده توسط بیمه گر

در مورد شخصی که بیمه گر باید مبالغ تعهد شده را به وی بپردازد،چند حالت قابل تصور است.بطور معمول ذی نفع قرارداد بیمه و فردی که باید مبلغ به او پرداخت گردد همان بیمه گذار است،اما در حالتیکه بیمه توسط شخص فاقد نفع بیمه ای منعقد شده،پرداخت به شخصی صورت میگیرد که نفع بیمه ای برای منافع او منعقد گشته است.به عنوان نمونه در صورتیکه فرد اتوموبیل فرد دیگری را برای او بیمه کند،مبلغ خسارت به دارنده اتوموبیل و نه خود شخص بیمه گذار تعلق خواهد گرفت.در بیمه های عمر و حوادث شخصی،پرداخت در وجه کسی صورت میگیرد که در عقد بیمه به عنوان ذی نفع تعیین گشته و در صورت عدم تعیین به ورثه متوفی پرداخت میشود.

بیمه گر باید در اسرع وقت به پرداخت وجهی که بر عهده او قرار گرفته اقدام کند و تاخیر در این زمینه میتواند موجب خسارت تاخیر تادیه گردد که این پرداخت خسارت تاخیر تادیه منوط به طرح دعوای حقوقی و مطابق قوانین آیین دادرسی مدنی و در صلاحیت دادگاه های عمومی خواهد بود.

بروز حادثه  سبب پایان یافتن عقد بیمه نمیشود مگر آنکه مال موضوع بیمه کلا از بین برود و بنابراین عقد بیمه و اعدات ناشی از آن تا انتهای مدت قرارداد ادامه میابد.با اینحال در برخی از قرارداد های بیمه برای بیمه گر در شرایطی حق فسخ پیش بینی گردیده است و بروز حوادث ممکن است باعث فسخ قرارداد بیمه از جانب بیمه گر شود که به برخی از این موارد ذیلا اشاره میشود.

وظایف بیمه گر در صورت بروز حادثه تقلب یا صحنه سازی

بیمه گر بر اساس برخی از شواهد و قرائن معتقد است که بیمه گذار در بروز حادثه تقلب و صحنه سازی نموده است و خود شخص عمدا سبب بروز حادثه گشته است.در این صورت اگر بیمه گر بتواند این عمل بیمه گذار را اثبات کند،از پرداخت خسارت رهایی میابد اما در صورتیکه توانایی اثبات این امر را نداشته باشد،میتواند پس از پرداخت خسارت به بیمه گذار، از حق فسخ مقرر در قراراداد استفاده نموده و عقد بیمه را برای باقی مانده مدت فسخ کند.

محاسبه اشتباه میزان ریسک توسط بیمه گر

ممکن است پس از بروز حادثه، بیمه گر متوجه شود با وجود آنکه در بروز حادثه عمد و یا اهمالی نبوده،اما از ابتدا در محاسبه میزان ریسک اشتباه نموده و به همین جهت حق بیمه دریافتی از بیمه گذار برای پوشش مال موضوع بیمه منطقی بنظر نرسد.در این حالت از آنجا که این اشتباه در محاسبه از جانب خود بیمه گر بوده است،شرکت بیمه موظف به پرداخت خسارت است اما از آنجا که نمیتوان میزان حق بیمه را افزایش داد ،بیمه گر میتواند از بند فسخ موجود در قرارداد استفاده نموده و عقد بیمه را برای باقی مانده مدت فسخ کند.