با توجه به ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی در صورتی که دین به صورت وجه نقد بر عهده بدهکار باشد نظیر چک که از تاریخ مندج در چک بدهکار موظف به پرداخت اصل دین و خسارت تاخیر تادیه آن می باشد ، گاهی اوقات مبلغ خسارت تاخیر تادیه از اصل دین نیز فراتر می رود و برای بسیاری از کاربران این سوال پیش می آید که آیا راهی وجود دارد که مدیون خسارت تاخیر تادیه را پرداخت ننماید ؟ در این خصوص باید گفت با توجه به ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی یکی از شروط تعلق خسارت تاخیر تادیه به طلبکار تمکن مدیون می باشد بدان معنا که مدیون توانایی پرداخت خسارت تاخیر تادیه را داشته باشد پس اگر مدیون بتواند این موضوع را اثبات کند که تمکن پرداخت خسارت تاخیر تادیه را ندارد مانند اینکه لیست اموال خود را ارائه دهد ، میزان حقوق ماهیانه خود را مشخص کند ،‌ گردش حساب های بانکی خود طی یک سال گذشته را به مرجع قضایی ارائه دهد و این موضوع برای دادگاه احراز شود که مدیون توانایی پرداخت خسارت تاخیر تادیه را ندارد دادگاه با توجه به نص ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی می بایست نسبت به پرداخت خسارت تاخیر تادیه اقدام به صدور قرار رد دعوی را نماید .